Είμαι σπουδάστρια στο Δ.ΙΕΚ Τριανδρίας, στην ειδικότητα του βοηθού βρεφονηπιοκόμου.
Συντάσσω αυτή την επιστολή καθώς ανήκω στη μερίδα των σπουδαστών που βρισκόταν εν μέσω της πρακτικής άσκησης. Αν και έχει περάσει τόσος καιρός δεν έχουμε ακούσει καμιά ουσιαστική κουβέντα για το τι θα γίνεις με όλους εμάς τους σπουδαστές των ΔΙΕΚ που βρισκόμαστε σε αυτό το στάδιο.
Συγκεκριμένα,μου είχαν μείνει δυο εβδομάδες για να ολοκληρώσω την πρακτική άσκηση πριν το ξέσπασμα της πανδημίας του κορονοϊού, και να δώσω εξετάσεις για την κρατική πιστοποίηση. Ο παιδικός σταθμός όμως έκλεισε λόγω των μέτρων που πήρε η κυβέρνηση για την αντιμετώπιση της εξάπλωσης του κορονοϊού. Συναδέλφισσα αντίστοιχα, που έκανε πρακτική και της είχε μείνει ένας μήνας για να τελειώσει τώρα δεν ξέρει τι θα γίνει, αν θα τελειώσει φέτος ή αν θα πρέπει να περιμένει τη νέα χρονιά.
Ειδικότητες του τουρισμού δεν ξέρουν αν θα μπορέσουν να κάνουν φέτος το καλοκαίρι πρακτική, συνάδελφοί μας που θα πήγαιναν σεζόν για να μπορέσουν να συντηρήσουν τον εαυτό τους και τις οικογένειες τους έχουν μείνει στον αέρα.
Τα προβλήματα όμως δεν ξεκίνησαν με τον ιό, υπήρχαν ήδη στα δημόσια ΙΕΚ!
Οι πρακτικάριοι βιώναμε καθημερινά τι πάει να πεί απλήρωτη και ανασφάλιστη δουλειά, πιεστικά ωράρια, εξουθένωση.Θα βιώναμε σε λίγο καιρό το άγχος για την πιστοποίηση συνάμα με το άγχος να εξασφαλίσουμε τα 150 ευρώ που επιβάλλονται!
Ειδικότερα για την πρακτική άσκηση, όλες οι κυβερνήσεις ως τώρα προωθούν το μοντέλο της απλήρωτης εργασίας στη λογική ότι αποκτούμε εμπειρία που θα μας χρειαστεί όταν βγούμε στην αγορά εργασίας, μας προετοιμάζουν ώστε να μην αγωνιζόμαστε για τα δικαιώματά μας!
Οι σπουδαστές των δημοσίων ΙΕΚ μένουμε δυνατοί και αγωνιζόμαστε για τα δικαιώματά μας, είτε αυτό αφορά το δικαίωμά μας στην δημόσια και δωρεάν υγεία είτε τα εργασιακά μας δικαιώματα!
Τώρα, ιδιαίτερα λοπόν μέσα σε αυτές τις συνθήκες, πρέπει να απαιτήσουμε απο την κυβέρνηση :
Συντάσσω αυτή την επιστολή καθώς ανήκω στη μερίδα των σπουδαστών που βρισκόταν εν μέσω της πρακτικής άσκησης. Αν και έχει περάσει τόσος καιρός δεν έχουμε ακούσει καμιά ουσιαστική κουβέντα για το τι θα γίνεις με όλους εμάς τους σπουδαστές των ΔΙΕΚ που βρισκόμαστε σε αυτό το στάδιο.
Συγκεκριμένα,μου είχαν μείνει δυο εβδομάδες για να ολοκληρώσω την πρακτική άσκηση πριν το ξέσπασμα της πανδημίας του κορονοϊού, και να δώσω εξετάσεις για την κρατική πιστοποίηση. Ο παιδικός σταθμός όμως έκλεισε λόγω των μέτρων που πήρε η κυβέρνηση για την αντιμετώπιση της εξάπλωσης του κορονοϊού. Συναδέλφισσα αντίστοιχα, που έκανε πρακτική και της είχε μείνει ένας μήνας για να τελειώσει τώρα δεν ξέρει τι θα γίνει, αν θα τελειώσει φέτος ή αν θα πρέπει να περιμένει τη νέα χρονιά.
Ειδικότητες του τουρισμού δεν ξέρουν αν θα μπορέσουν να κάνουν φέτος το καλοκαίρι πρακτική, συνάδελφοί μας που θα πήγαιναν σεζόν για να μπορέσουν να συντηρήσουν τον εαυτό τους και τις οικογένειες τους έχουν μείνει στον αέρα.
Τα προβλήματα όμως δεν ξεκίνησαν με τον ιό, υπήρχαν ήδη στα δημόσια ΙΕΚ!
Οι πρακτικάριοι βιώναμε καθημερινά τι πάει να πεί απλήρωτη και ανασφάλιστη δουλειά, πιεστικά ωράρια, εξουθένωση.Θα βιώναμε σε λίγο καιρό το άγχος για την πιστοποίηση συνάμα με το άγχος να εξασφαλίσουμε τα 150 ευρώ που επιβάλλονται!
Ειδικότερα για την πρακτική άσκηση, όλες οι κυβερνήσεις ως τώρα προωθούν το μοντέλο της απλήρωτης εργασίας στη λογική ότι αποκτούμε εμπειρία που θα μας χρειαστεί όταν βγούμε στην αγορά εργασίας, μας προετοιμάζουν ώστε να μην αγωνιζόμαστε για τα δικαιώματά μας!
Οι σπουδαστές των δημοσίων ΙΕΚ μένουμε δυνατοί και αγωνιζόμαστε για τα δικαιώματά μας, είτε αυτό αφορά το δικαίωμά μας στην δημόσια και δωρεάν υγεία είτε τα εργασιακά μας δικαιώματα!
Τώρα, ιδιαίτερα λοπόν μέσα σε αυτές τις συνθήκες, πρέπει να απαιτήσουμε απο την κυβέρνηση :
- Να διασφαλιστεί ότι η πρακτική μας δεν θα μείνει στον αέρα και ότι θα συνεχιστεί απρόσκοπτα.
- Να καταργηθεί τώρα το ποσό που δίνουμε για την συμμετοχή στις εξετάσεις πιστοποίησης.
- Να μην αποκλειστεί κανένας απόφοιτος απο τις εξετάσεις.